گریه کن به حال قلبم گریه کن که رو به مرگم

 گریه کن به حال من که بعد تو سلطان دردم

 گفتی یک روز برمیگردم که دور چشــــــــات بگردم

به خدا به صبر ایوب طعنه زد کاسه ی صبرم

من همون سلطان دردم که به انزوا رسیدم

نه فقط از تو و چشمات خیری از دنیـــا ندیدم

حلالت کردم که شاید چشم تو عشقو ببینه

که شاید اشک خجالت روی گونه هات بشینه

 تو همون بغض گلومی که گرفتو وا نمیشه

 به خدا اینهمه غصه توی سینم جانمیشه

 گریه کن به حال قلبم گریه کن که رو به مرگم

تو که پروانه نبودی من هنوز همون یه شمعم  

شادی رو ازم گرفتی که حالا سلطان دردم       

اینقدر دور شدی از من که پیشت بر نمیگردم

بعد تو مثل جنازه بی تابوت روی زمینم