(پست اختصاصی - شاید خیلی ها متوجه این پستم نشن چون اختصاصیه)

سلام

امشب آخرین شبیه که تو خونه نشستم و دارم مطلب مینویسم ، چه خاطراتی داشتم ، چه روزها و شبهایی که به تنهایی سر شد. امشب شب خداحافظیه، شب خداحافظی با تک تک دیوارهای اتاق، شب خداحافظی با باغچه اختصاصیم، خداحافظی با نیمکت و تیر چراغ و اون دو نفر ، بدجوری دلم گرفته اما ...

.

.

.

تو دلم ولوله است واسه دیدن فردا شب

روسریت را سفت ببند
لباسهایت پوشیده باشد...
ارایش نکن اگر راه دارد زیبا هم نباش
دخترک پنهان کن خویش را...
اینجا ایران است...
در دانشگاه هزاران خواستگار داری ولی تنها خواستگار یک شبند...
در خیابان هزاران راننده ی شخصی داری امامقصد همه
مکان خالیست و بس...
کمی که فکر کنی لرزه بر بدنت مینشیند...
دخترک اینجا چشمها گرسنه تر از معده هاست ...
سیراب شدن چشمها خیال باطل است...
از دید مردم اینجا اگر زشت باشی هرزه ای...
اگر زیبا باشی فاحشه ای...
اگر اجتماعی برخورد کنی میگویند خراب است ...
اگر سرد باشی میگویند قیمتش بالاست...
دخترک اینجا زن بودن دل شیر میخواهد...
اینجا باید مرد باشی تا بخواهی زن باشی...

چقدر خنده داره که یک ساعت عبادت به درگاه الهی دیر و طاقت فرسا میگذره ولی 60 دقیقه بازی یک تیم فوتبال مثل باد می گذره! چقدر خنده داره که 100 هزار تومان کمک در راه خدا مبلغ بسیار هنگفتیه اما وقتی که با همون مقدار پول به خرید می ریم کم به چشم میاد ! 

چقدر خنده داره که یه ساعت عبادت در مسجد طولانی به نظر میاد اما یه ساعت فیلم دیدن به سرعت میگذره! 

چقدر خنده داره که وقتی می خوایم عبادت و دعا کنیم هر چی فکر می کنیم چیزی به فکرمون نمی یاد تا بگیم اما وقتی که می خوایم با دوستمون حرف بزنیم هیچ مشکلی نداریم! 

چقدر خنده داره که وقتی مسابقه ورزشی تیم محبوبمان به وقت اضافه می کشه لذت می بریم و از هیجان تو پوست خودمون نمی گنجیم اما وقتی که مراسم دعا و خطابه و نیایش طولانی تر از حدش می شه شکایت می کنیم و آزرده خاطر می شیم! 

چقدر خنده داره که خوندن یه صفحه و یا بخش از قرآن سخته اما خوندن 100 صفحه از پرفروشترین کتاب رمان دنیا آسونه! 

چقدر خنده داره که سعی میکنیم ردیف جلو صندلی های یک کنسرت یا مسابقه رو رزو کنیم اما به آخرین صفهای نماز جماعت تمایل داریم! 

چقدر خنده داره که برای عبادت و کارهای مذهبی هیچ وقت زمان کافی در برنامه روزمره خود پیدا نمی کنیم اما برای بقیه برنامه ها رو سعی می کنیم تو آخرین لحظه هم که شده انجام بدیم! 

چقدر خنده داره که شایعات روز نامه ها رو به راحتی باور می کنیم اما سخنان خداوند در قرآن رو به سختی باور می کنیم! 

چقدر خنده داره که همه مردم می خوان بدون اینکه به چیزی اعتقاد پیدا کنند و یا کاری در راه خدا انجام بدن به بهشت برن! 

چقدر خنده داره که وقتی جوکی رو از طریق پیام کوتاه و یا ایمیل به دیگران ارسال می کنید به سرعت آتشی که در جنگلی انداخته شود همه جا را فرا می گیرد اما وقتی که سخن و پیام الهی رو می شنوید دو برابر در مورد گفتن و یا نگفتن اون فکر می کنید! 

خنده داره . اینطور نیست؟! 

دارید می خندید؟ 

دارید فکر می کنید؟ 

این حرفارو به گوش بقیه هم برسونید و از خداوند سپاس گذار باشید که او خدای اعلی و دوست داشتنی است. 

آیا این خنده دار نیست که وقتی که می خواید این حرفارو به بقیه بزنید خیلی ها رو از لیست خودتون پاک می کنید، بخاطر اینکه مطمئنید که اونها به هیچ چی اعتقاد ندارن..

گاهی مجبورم به آرامش عمیق سنگ حسادت کنم . . .

چقدر خیالش آسوده ست . . .

چقدر تحمل سکوتش طولانیست . . .

چقدر. . .

گاهی مجبورم به آرامش عمیق سنگ حسادت کنم . . .

چقدر خیالش آسوده ست . . .

چقدر تحمل سکوتش طولانیست . . .

چقدر. . .

خـــــــــــــــــــــدا آخــه چــــــــــــــــــــرا ؟!!!!!

رئیس جمهور عزیزم خدا قوت!

بعضی ها در خیال خود میخواهند بعد از رفتنتان مردم چیزی از احمدی نژاد به یاد نداشته باشند! اما باید بدانند این خیالشان توهمی بیش نیست.چرا که خوبی ها و پاکی های شما آنقدر زیاد بوده و هست که محال است از یاد برود.

مگر میشود لحظات زیبایی را که در سفر های استانی دیدیم از یاد ببریم؟!

مگر میشود نوای " اللهم عجل لولیک الفرج " شما که در مجامع بین المللی طنین انداز میشد و نام ویاد امام عصر(عج) را در سراسر جهان زنده میکرد؛ فراموش کرد؟!

مگر میشود بوسه ای که از سر محبت و تواضع بر دستان پدران شهید میزدید را از خاطر برد؟!

رئیس جمهور خوب و دوست داشتنی ما ؛ زحمات بی دریغ شما تا ابد دریاد ها باقی ست و هیچ گاه به دست فراموشی سپرده نخواهد شد...

دکتر عزیز ، احساس میکنم بعد از رفتن شما ، در این سمت ریاست جمهوری دیگر این لحظات و صحنه های زیبا پدید نخواهد آمد...

چرا که شما مردی از جنس مردم هستید ، شما خاضع و فروتن و ساده زیست هستید،شما با درد مردم درد کشیدید ، با مردم گریه کردید و با لبخند مردم لبخند بر چهره ی مهربانتان می نشست...

نمیدانم! سراسر قلبم آکنده از دلهره و نگرانی شده! ترس از آینده ی بدون شما؛ ترس از ایران بدون رئیس جمهوری به نام " احمدی نژاد " یا بهتر بگویم : " مردمی نژاد "

اما به قول خودتان با تغییر عنوان مسئولیت عوض نمی شود! همچنان باید تلاش کنیم برای پیشرفت و اعتلای ایران عزیزمان.باید دست در دست هم،با همدلی و اتحاد به رئیس جمهور جدید کمک کنیم تا در این مسئولیت خطیری که بر عهده گرفته است،موفق شود.

رئیس جمهور مهربانمان، بدانید بی اندازه دلتنگ می شویم برای شما....

برای شما که با تقوا و پاک دستی ثابت کردید می شود دریک مقام عالی بود ، ولی پاک بود. میشود رئیس جمهور بود اما ملعبه ی دست احزاب و باند های گوناگون نبود. می شود با جرات ، شهامت و توکل به خدا و اعتماد به نفس کارهای بزرگ و به ظاهر انجام نشدنی را انجام داد و...

شما بهترین معلم و استادمن در زندگیم بودید...

آری؛ دلتنگ می شویم برای لحظاتی که هرچند کوتاه  شما را در صفحه ی رسانه ی ملی می دیدیم و به کارهای بزرگتان افتخار می کردیم...

رئیس جمهور عزیزم، بدانید همیشه دعاگویتان هستیم و تا ابد مهربانی هایتان در قلبمان جاودانه خواهد ماند و هستیم بر آن عهد که بستیم...

امیدواریم هرکجا که هستید در پناه خداوند و الطاف امام عصر(عج) سالم و سلامت باشید.

دکتر عزیز ، مهربانترین رئیس جمهور دنیا ، خدا نگهدار ...

منبع : http://ahmadinejad35.mihanblog.com

ساعتها زیر دوش به کاشی های حمام خیره می شوی
غذایت را سرد می خوری
ناهار ها نصفه شب ، صبحانه را شام!
لباسهایت دیگر به تو نمی آیند ، همه را قیچی می زنی!
ساعتها به یک آهنگ تکراری گوش می کنی و هیچ وقت آهنگ را حفظ نمی شوی!
شبها علامت سوالهای فکرت را می شمری تا خوابت ببرد!
تنهائی از تو آدمی میسازد که دیگر شبیه آدم نیست...
چه مرگــــته لعنــتی؟
همش با خودت میگی پس کــی یه روز خوب میاد؟؟ 

ای مولای من ، چون به گناهان خود مینگرم زار می نالم و چون به کرم و احسان بی پایان تو نظر میکنم طمع کرده و امیدوار میگردم.

پس اگر مرا عفو کنی رواست ، که تو بهترین مهربانی

و اگر عذاب کنی ستم نکرده ای (که من مستحق عذاب بوده ام ).....

ای خدای من اگر مرا ببخشی ، شایسته است ، زیرا که پیش از من چه بسیار از گنهکاران را

 عفو کرده ای.ای سید من حب دنیا را از دلم بیرون ببر و مرا بر گریه به حال خود یاری کن

که سخت عمرم را به تسویف و آرزوهای باطل از دست دادم و اینک به جایی رسیده ام که از خوبی و اصلاح نفس خود بکلی نا امیدم. پس از من بد حال و تبه روزگارتر کیست ؟؟؟

وای بر من اگر با چنین حالی به سوی قبرم منتقل شوم (قبری که برای استراحت خود آنرا مهیا نکرده ام )...

چرا نگریم ؟ در حالی که نمیدانم مسیرم تا کجاست و به کجا میروم و اکنون میبینم که نفس با من خدعه میکند و روزگار با من مکر میورزد، در حالی که پرنده مرگ بر سرم پر و بال گشوده است.

پس چرا نگریم ؟ می گریم بر آن حالتی که از قبرم خارج شده ام.

گریه میکنم برای تاریکی قبرم .گریه میکنم برای تنگی لحدم

گریه میکنم برای سؤالاتی که نکیر و منکر از من میپرسند.

گریه میکنم برای خروجم ازقبر ، در حالی که از قبر برهنه و خوار و ذلیل بیرون آمده و بار سنگین اعمالم را بر پشت گرفته ام .

گاهی به جانب راست خود می نگرم و گاهی به جانب چپ، در آن حال که خلایق هرکسی به کاری غیر از کار من مشغولند

سید من ، به عزت و جلالت قسم که اگر تو از من به خاطر گناهانم بازخواست کنی ، من هم  به عفو و بخششت از تو بازخواست خواهم کرد.

اگر از من به خاطر خواری و لئامتم بازخواست کنی ، من هم به خاطر کرم و بزرگواریت از تو بازخواست میکنم

و اگر به دوزخ واردم کنی اهل آتش را از محبتم به تو آگاه می سازم

ای خدای من اگر تو غیر از اولیا و اهل طاعتت  را نبخشایی ،پس گنهکاران به درگاه چه کسی تضرع و زاری کنند ؟؟؟....

ای خدای من اگر مرا در آتش ببری ، دشمنت یعنی شیطان شاد و خوشحال میشود  و اگر در بهشت واردم کنی پیغمبرت مسرور میشود و من به خدا قسم یقین دارم که تو سرور پیامبرت را از سرور شیطان بیشتر دوست داری....

اگه یکی هست که به فکر خوشحال کردنته

این یعنی خوشبختی

به همین سادگی..!!