تو نور چشم های تاسحر بیدار من هستی

توشمع روشنی افزای شام تار من هستی

به هرجا می رود فکرم تو در پندار می آیی

به هرسو می رود شعرم تودر اشعار من هستی

توکه از برق چشمانت شعاع عشق می بارد

چرا با تیر مژگانت پی کشتار من هستی؟

تو را از دور می بینم کی ام نزدیک می آیی؟

نشد کم دوریت از من مگر پرگار من هستی؟

به چنگم گر نمی آیی به تارت پای می بندم

به هر دوری اگر باشی نصیبت تار من هستی

شدم ((سیمرغ)) تا روزی به هر سویی که بگریزی

ببینی عاقبت این را که در آغوش من هستی