|
ترانه ی زندگیم (Loyal) 
| ||
|
اینم همون مطنی که بهت گفته بودم: برای رسیدن به قله آرزوهات می تونی پاهات رو بذاری رو کمر خمیده من و بالا بری اما.... اما فقط یه خواهش: توی این راه باید از قلوه سنگها بچسبی و بالا بری حواست باشه که پاهاتو رو کدوم سنگ میذاری چون ممکنه یه دفعه زیر پاهات رو خالی کنه .... همچنین در راه رسیدن به نوک قله طناب هایی به سمتت میاد که تو از اونا بچسبی و بالا بری اما باید مراقب باشی ، چون هر طنابی تورو بالا نمی بره خیلی از اونا پوسیده شده. بعضی از اونا هم ممکنه محکم باشه اما اونیکه این طناب رو واست فرستاده ممکنه واسه هوس خودش و نابودی تو فرستاده باشه.... اما ممکنه تا 1 متری قله نزدیک بشی بعد یه دست به طرفت دراز بشه تا تورو بالا بکشه بازم به اون دست زیاد اعتماد نکن چون ممکنه دستش مصنوعی باشه و تو با گرفتن اون دست به پایین پرتاب بشی ... پس ازت ملتمسانه می خوام واسه رسیدن به نوک قله آرزوهات بهترین راه ، بهترین طناب ، و بهترین دستها رو انتخاب کنی.... .خوشبختی هیچوقت نوک قله نیست.
[ چهارشنبه 87/6/13 ] [ 3:59 عصر ] [ رضا تنها ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [ طراحی : نایت اسکین ] [ Weblog Themes By : night skin ] | ||
