کاش میدانستی

دل من با تو به معراج خدا خواهد رفت

دل من با تو فقط میماند

چشمهایم ز شکوفایی عشق تو فقط میخواند

 

کاش میدانستی

عشق من معجزه نیست

عشق من رنگ حقیقت دارد

اشکهایم به تمنای نگاه تو فقط میبارد

 

کاش میدانستی

پسری هست که احساس تو را می فهمد

پسری هست که از اسم قشنگ تو دلش تنگ شده

پسری از تب عشق تو دلش میگیرد

پسری از غمت امشب به خدا می میرد

  

تو فقط پاک تنی

تو فقط مال همین قلب پر احساس منی

وازه هایم چقدر پیش رخت نا چیزند

اشکهای دل من زیر قدوم تو فقط میریزند

تو نمیدانی من

چقدر عشق تو را میخواهم

وسعت پاکی چشمان تو هست

روشنی بخش تمام راهم

 

آسمان پیش نگاهت به زمین می افتد

آسمان کمتر از آن است که بگوید من چقدر تو را میخواهم

تو صدا کن مرا

تو صدا کن که پر از رویش یک یاس شوم

تو بخوان تا همه احساس شوم

 

کاش میدانستی

شعر های دل من پیش نگاه تو بخاک افتادست

کاش چشمان تو دل را به افقها میبرد

کاش احساس دلم

توی دستان تو و پیش نگاهت می مرد

 

به سرم داد بزن

به سرم داد بزن تا که بدانم تو حقیقت داری

تا بدانی که به جز عشق تو این قلب ندارد کاری

باز هم این همه عشق

این همه عشق برای دل تو ناچیز است

آسمان را به زمین وصل کنم؟

یا زمین را همه لبریز زسر سبزی یک فصل کنم؟

 

نیستی تا که بدانی نفسم میگیرد

بی تو احساس دلم میمیرد

دل من با تو به افلاک سفر خواهد کرد

از همه زیور این خاک گذر خواهد کرد

من به اعجاز دو چشمان تو ایمان دارم

بی تو من یک بغل احساس پریشان دارم